Μήνυση στα μέλη της καταδικασμένης πλέον ως εγκληματική οργάνωση Χρυσής Αυγής, και σε όλους τους Έλληνες εθελοντές παραστρατιωτικούς θα καταθέσουν, σύμφωνα με πληροφορίες, οι επιζώντες της γενοκτονίας της Σρεμπρένιτσα διότι συμμετείχαν σε εγκλήματα πολέμου που έλαβαν χώρα στη σερβοβοσνιακή πόλη το 1995.
Σύμφωνα με τις καταγγελίες των επιζώντων της γενοκτονίας, κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, μέλη της Χρυσής Αυγής ήταν μεταξύ των Ελλήνων παραστρατιωτικών εθελοντών που πολέμησαν μαζί με τον Στρατό των Σερβοβοσνίων και μερικοί φέρονται να ήταν παρόντες και στη Σρεμπρένιτσα την περίοδο κατά την οποία δολοφονήθηκε μεγάλος αριθμός Βόσνιων Μουσουλμάνων.
«Υπάρχουν πολλά στοιχεία ότι λειτουργούσαν στη Σρεμπρένιτσα. Υπάρχουν φωτογραφίες που το αποδεικνύουν», δήλωσε η Μούνιρα Σούμπασιτς, επικεφαλής των Mητέρων της Σρεμπρένιτσα, σύμφωνα με το Independet New Balkan Agency. Η Σούμπασιτς έχασε τον γιο και τον σύζυγό της στη γενοκτονία της Σρεμπρένιτσα και είπε ότι οι Έλληνες εθελοντές που συμμετείχαν στη σφαγή μετά την πτώση της Σρεμπρένιτσα το 1995 δεν προσήλθαν ποτέ στη δικαιοσύνη.
Η επικεφαλής της ένωσης Γυναικών της Σρεμπρένιτσα Νούρα Μπέγκοβιτς, η οποία έχασε 16 μέλη της οικογένειάς της στη γενοκτονία, είπε ότι η Σρεμπρένιτσα είχε ακόμη και «Οδό Ελληνικής Φιλίας» σε κάποιο σημείο. Το 1996, ένα χρόνο μετά το τέλος του πολέμου, η τοπική συνέλευση στην πόλη που περιλάμβανε μόνο Σέρβους έδωσε στον δρόμο το όνομά του, αν και μετονομάστηκε αργότερα το 2000, εξήγησε.
Στην Ελλάδα έχουν υπάρξει πολλά δημοσιεύματα, ντοκουμέντα, μαρτυρίες και πλούσιο οπτικό υλικό, για τη συμμετοχή Ελλήνων ακροδεξιών στις δυνάμεις στων Σερβοβοσνίων.
Το Tvxs.gr στο ρεπορτάζ «η εξομολόγηση ενός Χρυσαυγίτη: Υπήρξα πιόνι ενός αστείου φυρερίσκου» παρουσίασε αποσπάσματα από το βιβλίο «Γκρεμίζοντας το μύθο της Χρυσής Αυγής» του Χάρη Κουσουμβρή, ο οποίος υπήρξε στο παρελθόν ένα από τα ηγετικά στελέχη και ταμίας της Χρυσής Αυγής. Μεταξύ των αποκαλύψεων για τον παρακρατικό ρόλο της Χρυσής Αυγής, τις δολοφονικές επιθέσεις, τη συνεργασία με τις αρχές και τις σχέσεις της Χρυσής Αυγής με το σύστημα και τις μυστικές υπηρεσίες, αλλά και τη σκοτεινή χρηματοδότηση, υπάρχουν και στοιχεία για τη συμμετοχή και τη δράση των χρυσαυγιτών στον πόλεμο της Σερβίας.
H σφαγή της Σρεμπρένιτσα: Ιούλιος 1995
Υπενθυμίζεται ότι μέχρι το καλοκαίρι του 1995, τρεις πόλεις στην ανατολική Βοσνία, η Σρεμπρένιτσα, η Ζέπα και η Gorazde παρέμεναν υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης της Βοσνίας. Ο ΟΗΕ είχε κηρύξει αυτά τα περίκλειστα εδάφη ως «ασφαλή καταφύγια», το 1993, ώστε να είναι αφοπλισμένα να προστατεύονται από διεθνείς ειρηνευτικές δυνάμεις. Ωστόσο, στις 11 Ιουλίου, ο σερβοβοσνιακός στρατός υπό τον στρατηγό Ράτκο Μλάντιτς εισέρχεται στην κωμόπολη της Νότιας Βοσνίας και ύστερα από μικρή αντίσταση την καταλαμβάνει.
Στη συνέχεια, σερβικές δυνάμεις χώρισαν τους Βόσνιους στη Σρεμπρένιτσα, βάζοντας τις γυναίκες και τα κορίτσια σε λεωφορεία και στέλνοντάς τους σε βοσνιακό έδαφος. Μερικές από τις γυναίκες έπεσαν θύματα βιασμού ή σεξουαλικής επίθεσης, ενώ οι άντρες και τα αγόρια που παρέμειναν πίσω εκτελέστηκαν αμέσως ή μεταφέρθηκαν σε χώρους μαζικής θανάτωσης. Εκτιμάται ότι σκοτώθηκαν από τις σερβικές δυνάμεις στη Σρεμπρένιτσα από 7.000 ως 8.000 άνθρωποι.
Το tvxs.gr έχει δημοσιεύσεi επίσης και αποσπάσματα από το βιβλίο του Τάκη Μίχα «Ανίερη Συμμαχία-Η Ελλάδα και η Σερβία του Μιλόσεβιτς». Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει:
«Την ίδια νύχτα, ένα ελληνικό τηλεοπτικό κανάλι μετέδωσε τηλεφωνική συνέντευξη ενός Έλληνα μαχητή στη Σρεμπρένιτσα. “Όταν το πυροβολικό σταμάτησε τους βομβαρδισμούς, μπήκαμε και καθαρίσαμε!”, δήλωσε με φωνή που παλλόταν από συγκίνηση. Σύμφωνα με την εφημερίδα Έθνος, “τέσσερις σημαίες υψώθηκαν στα ερείπια της ορθόδοξης εκκλησίας της Σρεμπρένιτσα: η σερβική, η ελληνική, της Βεργίνας και του Βυζαντίου. Κυματίζουν μαζί, δίπλα-δίπλα και είναι η απόδειξη της αγάπης και της αλληλεγγύης των δύο λαών, της ευγνωμοσύνης των Σέρβων στρατιωτών για την βοήθεια των Ελλήνων εθελοντών που πολεμούν στο πλευρό τους”, ανέφερε στην ανταπόκρισή της η αθηναϊκή εφημερίδα.
Η “συμμαχία” Ελλάδας-Σερβίας εκφράστηκε εκτός των άλλων και συμβολικά με την έπαρση της ελληνικής σημαίας δίπλα σε αυτήν της Σερβίας στην ηττημένη Σρεμπρένιτσα. Τοποθετημένη από τους Έλληνες εθελοντές που πολεμούσαν στο πλευρό των Σερβοβόσνιων, αυτή η σουρεαλιστική σκηνή υπογράμμιζε περίτρανα το γεγονός ότι στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπήρχε μία χώρα η οποία δεν συμμεριζόταν την αντίληψη όχι μόνο της Δύσης αλλά και της υπόλοιπης ανθρωπότητας για τη σύγκρουση στη Βοσνία. Οι Έλληνες παραστρατιωτικοί και οι Σέρβοι που πολεμούσαν μαζί, γιόρτασαν την απόσυρση των δυνάμεων των Ηνωμένων Εθνών. Μετά τη νίκη οι Έλληνες μαχητές ύψωσαν τις σημαίες και έψαλλαν τους εθνικούς των δύο χωρών.
Η συμμετοχή Ελλήνων πολιτών στο μεγαλύτερο έγκλημα που διαπράχθηκε στην Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο επιβεβαιώθηκε και στη συνέχεια στην έκθεση της διορισμένης από την κυβέρνηση της Ολλανδίας επιτροπής εμπειρογνωμόνων, σχετικά με τη σφαγή στη Σρεμπρένιτσα το καλοκαίρι του 1995. Συγκεκριμένα, οι αναφορές αυτές περιέχονται στον τρίτο τόμο που φέρει τον τίτλο «Intelligence en de oorlog in Bosnie 1992-1995» («Κατασκοπεία και Πόλεμος στη Βοσνία 1992-1995»). Ο συγγραφέας του τόμου, ο καθηγητής C. Wiebes του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ είχε πρόσβαση στα αρχεία των μυστικών υπηρεσιών της Ολλανδίας, καθώς και σε αρχεία των Ηνωμένων Εθνών. Επίσης, στο πλαίσιο της ίδιας μελέτης, πήρε συνέντευξη από 90 αξιωματούχους των μυστικών υπηρεσιών διαφόρων χωρών».
